Jeanne Roeland

4 jaar geleden, in juli 2012, was ik in ‘in between jobs’, m’n relatie was net over en ik moest een maand overbruggen bij een vriendin in huis omdat ik wachtte op de sleutel van mijn nieuwe huis. Ik zou 1 augustus met mijn nieuwe baan beginnen dus ik zat in een bijzondere maand.

Toen

Ik weet nog dat ik op de kamer van de huisgenoot van mijn vriendin lag en rondkeek in mijn ’tijdelijke kamer’. De huisgenoot was op vakantie en mijn koffer lag open met al mijn kleding, voor de rest was de kamer mij onbekend. De rest van mijn spullen en meubels had ik een opslag voor gehuurd, wachtend op de nieuwe sleutel. De regen tikte tegen het raam en ik dacht toen, jeetje het is juli, hier zit ik dan met al mijn spullen in de opslag, ik leef uit mijn koffer deze maand, best bijzonder. Ik heb alle rust nu, terwijl mijn vrienden nu of op vakantie, of aan het werk zijn.

Ik was net uitgekocht uit mijn oude huis en besefte mij wel, ik heb nu wel geld, tijd en het regent buiten, dit is eigenlijk wel het ideale moment om even weg te gaan! Ik had nog een week voor de hectiek zou beginnen en dacht na waar ik het liefst nog heen wilde. Dat vrijheidsgevoel was echt heel stimulerend en ik dacht aan Ibiza, waar ik altijd nog heen wilde. Of New York waar ik nog nooit geweest was.

Uiteindelijk werd het Ibiza, dat leek mij rustiger. Het was mijn droom om ooit nog een retreat te doen, dus ik googelde Ibiza Retreats en mailde dat ik vanavond zou vliegen en of er nog ergens plek was voor mij voor 5 dagen, wat volledig last minute was in het hoogseizoen. Mijn tas inpakken was geen probleem,want ik leefde al uit mijn koffer. Die nam ik gewoon helemaal mee.

Toevallig bleek er bij ene ‘Val’ nog een kamer te zijn. Ik vloog ’s nachts met een enorme vertraging. En had een ‘pick up’ geregeld omdat het mij niet fijn leek om midden in de nacht met een huurauto naar de locatie te rijden terwijl ik nog nooit op het eiland was geweest. Door de enorme vertraging hoopte ik dat ik nog opgehaald werd. Om 3 uur ’s nachts kwam ik aan en vroeg een jonge vrouw aan mij met brits accent: “Jean”?

Het bleek Faye te zijn en woonde een tijdje bij Val in huis, ze bracht me naar de locatie, waar we een heel stuk over de onverharde weg reden in het pikke donker, de bomen waren griezelig wit en kaal door alle zand stuivingen en we hobbelden ondertussen ‘off road’ door met de auto. Ik besefte mij en vertelde Faye dat ik dit in mijn eentje wel eng had gevonden, ook noooit had kunnen vinden en heel blij was met mijn keuze mij te laten ophalen.

Daar aangekomen, midden in de nacht, lag een mooie oude Finca en stonden er kaarsjes langs het tuinpad naar mijn huisje, waar ik sliep. Faye excuseerde zich nog dat de kaarsjes bijna op waren door de vertraging. Ik was helemaal overweldigd door de schoonheid en de aandacht voor detail. Het leek wel mijn persoonlijke honeymoon, volgens mij heb ik dat ook letterlijk gezegd :).

Tevreden viel ik in slaap. De volgende dag ontmoete ik Val (Valerie), een wat oudere dame, de eigenaresse van de Finca. Ze maakte een heerlijk ontbijt voor mij en er hing een heerlijke energie, rustige yoga muziek kwam uit haar woonkamer, ik ging zitten op de veranda. Ik keek mijn ogen uit in de tuin, die was prachtig en haar huis ook. Ik rook de verse vijgen van de bomen, de dennenlucht die op Ibiza hangt en het was heerlijk warm. Haar huis lag in een soort dal, omringt met dennenbomen en je kon best ver het dal inkijken. Af en toe zag je een stuk je wit huis tussen het dorre groen uitpiepen, van een of andere moderne architect.

Haar oog voor detail zag ik niet alleen heel mooi weergegeven in haar tuin en huis, maar ook in haar ontbijt. Alles was zo liefdevol en met aandacht gemaakt.

Ze vroeg vrolijk wie ik was en vertelde mij honderduit over Ibiza, dat ik net op tijd was gekomen omdat het de hele week had geregend, vroeg wat mijn plannen waren, vertelde dat ik de enige gast was want ze had even geen zin meer in al die feestende lui, maar voor mij had ze een uitzondering gemaakt. Ik was toch in mijn eentje en ik was een vrouw en ik had duidelijk in mijn mail aangegeven dat ik nog even rust wilde voor ik aan mijn baan zou beginnen.

En Ibiza was een eiland met vrouwelijke energie. Ik moest ook zeker naar Es Vedra gaan, daar kon ik die energie het beste voelen. Ze adviseerde mij echt te reserveren bij La Paloma en had ik al een auto? Ik was helemaal enthousiast door haar persoonlijkheid, haar verhalen en onze match, wat een krachtige en ook gezellige vrouw. Ze gaf aan dat als ik behoefte had aan gezelschap ik altijd mee mocht eten, dat ze mij een healingsessie wilde geven als ik wilde. En ze sloot vaak af met de woorden, ” Indulge Jeanne, indulge” waarbij ze haar armen wijd spreidde naar haar tuin en eigenlijk metaforisch naar het eiland. Ik kende dat woord tot toen nog niet, maar ik snapte wel wat ze bedoelde.

Ik heb een heerlijke tijd gehad bij haar en Faye. Ik kwam een keer ’s avonds thuis en op mijn tafel voor mijn huisje lag een briefje van Val, waarin stond dat ik echt naakt moest gaan zwemmen in het zwembad want het was volle maan. En we hadden toch geen buren er waren hier alleen maar vrouwen. Ik moest grinniken en ik sneakte naar het zwembad met alleen mijn handdoek om. Ze hoorde mij over het grind lopen en kwam naar buiten. “Ah, you are going for a swim naked? Brave Dutch girl! Would you like a nice glass of red wine and Spanish cheese to go with that? Ik knikte. Ik voelde mij helemaal de koning te rijk. Ze zei dat als ik op mijn rug ging liggen middenin het zwembad dan kon ik rustig naar de sterren kijken.

Het was redelijk donker het water (het was zo’n natuurbad) dus ik vond het eng om poedelnaakt in het donkere bad te stappen maar ik heb het wel gedaan. Daar lag ik op mijn rug in het water en keek naar boven. De stilte, de dennengeur, de zwoele nacht, de sterren, de bas van de muziek van feestjes in de verte, de krekels, het warme water, de vijgengeur, alles was perfect die nacht. Ik was daar alleen, vrij, volledig aan het genieten.

Toen ik mij weer had afgedroogd en terug kwam bij mijn huisje stond daar een glaasje wijn met manchego stukjes en een bloemetje erbij.

De laatste dag heb ik met Val een uur een meditatie sessie gedaan in haar woonkamer. Ze wuifde met gebrande salie en maakte een mooie seance. Mijn spieren waren een uur lang pijnlijk en verkrampt, terwijl Val mij door de meditatie leidde met haar woorden. Ik vocht tegen mijn lichamelijke ongemakken tijdens de meditatie en helemaal aan het eind hield ik het niet meer en toen ontspande ik zowaar. Dat is de meest bijzondere lichamelijke ervaring die ik ooit heb gehad. Ik voelde alle stremmingen en pijnlijkheid uit mijn lichaam gaan. Klaarblijkelijk had ik al een uur eerder de strijd op moeten geven. Ik voelde me opeens kiplekker en was helemaal verbouwereerd door deze persoonlijke ontdekking! Op dat moment stopte Val en keek mij aan en zei dat het klaar was. Ze vroeg hoe voel je je?

Ik gaf aan dat ik mij heel lekker voelde (terwijl ik bijna een uur lang had lopen struggelen) en ik had tranen in mijn ogen van de bijzondere ervaring. Ze zag het aan mij, we keken elkaar aan. Ik vond het heel mooi. We hadden allebei niet op de tijd gelet, terwijl ik om 4 uur naar het vliegveld moest vertrekken. Val vroeg me hoe laat het was en instinctief wist ik gewoon dat het precies 4 uur was. Ze keek op de klok en moest lachen. Het was 4 uur.

Daarna vloog ik terug. Ik kreeg nog een potje met verse kruidenthee mee, met die geur kon ik thuis mijn ogen dicht weer even verplaatsen naar die ervaring. Mijn tijd bij haar zal mij altijd bijblijven. 3 weken later kreeg ik de hockeybal tegen mijn slaap. Daarna ben ik in 2013 nog een week bij haar geweest met mijn vriend. Dat was ook heel bijzonder, al merkte ik dat ze wat ouder was geworden. Het ging met ons allebei niet zo goed meer.

Toen mijn herstel in 2014 uitbleef en ik echt in een diepe put zat, belde ik haar om naar haar toe te gaan omdat ik naar een plek wilde om op adem te komen. Helaas moesten de dames van Ibiza Retreats mij melden dat Val net een paar maanden daarvoor was overleden. Ik kon het gewoon niet geloven.

Nu

Vanmorgen was ik vroeg opgestaan omdat ik een rustige zondagochtend wilde hebben en had een meditatie muziekje opgezet en deed wat yoga oefeningen. Ik voelde de stremmingen en de verkramptheid in mijn spieren en de meditatiemuziek raakt een gevoelige snaar. Opeens moest ik weer denken aan Val. Mijn tijd met haar, wat zij mij allemaal heeft geleerd en verteld. Mijn tijd in Ibiza en alles wat ik daar heb beleefd. Opeens biggelden de tranen over mijn wangen. Ik heb het door die hele emotionele disregulatie (zie vorige blog) niet goed kunnen verwerken en tijdens mijn hersenschudding heb ik ook zoveel pijn aan mijn spieren gehad. Dat is nu nog elke dag een opluchting dat dit niet meer zo erg is.

Val heeft mij echt het allermooiste woord ooit geleerd. Indulge! Nu kan ik dit ook eindelijk een plekje geven. En op mijn lichaam letten, ik heb afgelopen 4 jaar zo hard gevochten, denkend aan de meditatie met haar. Ik merk dat ik niet telkens in de valkuil moet stappen om dingen vast te houden, maar gewoon los te laten.

Val in haar woonkamer. Bron foto

Alle andere foto’s gemaakt door mij.

Ps. Je kan nog steeds slapen in Casa Corazon, vrienden van Val hebben het huis overgenomen en er een Airbnb van gemaakt met respect naar Val haar aandacht en liefde die ze al die jaren in het huis heeft gestopt: www.casacorazonibiza.com